Getuigenis arbeidsongeval

Hallo, ik ben Lars Van Rode. Na het behalen van mijn diploma had ik nog één keer recht op het uitoefenen van een vakantiejob. Hier is het helaas op 16 juli 2004 vreselijk misgegaan.

Door een aanrijding met een heftruck is mijn linkerbovenbeen doorboord door één van de pinnen. Mijn dijbeenslagader en zenuwen waren onherstelbaar geraakt met enorm bloedverlies en hartfalen tijdens het ambulancetransport tot gevolg.

Na 10 maanden is mijn linkeronderbeen geamputeerd tot net onder de knie. Door vele complicaties is het uiteindelijk een lange weg gedurende 8 jaar en in totaal 25 operaties geworden om tot een stabiele toestand te komen. Dit heeft vanzelfsprekend van mezelf, maar ook van mijn naaste omgeving veel inzet en opofferingen gevraagd.

Maar samen hebben we het toch voor mekaar gebracht. Een belangrijk onderdeel van de sessies is dan ook het gevolg voor de (naaste) omgeving.

De testimonial en motivatie om veilig te willen werken

Tijdens de veiligheidssessies vertel ik hoe ik het ongeval en de lange weg die ik afgelegd heb om terug te keren naar een kwaliteitsvol leven beleefd heb. De fysieke, emotionele en sociale gevolgen van een arbeidsongeval voor mezelf, maar ook voor mijn naaste omgeving, komen uitgebreid aan bod.

Het schetsen van dit verhaal geeft me de kans om mensen te motiveren om de attitude en de perceptie ten overstaan van veilig kunnen en willen werken te verbeteren. Veilig werken is voor veel mensen een vrij abstract begrip. Ik maak het door de sessies tastbaar.

De verantwoordelijkheid die werknemers op de werkvloer hebben om voor mekaar uit te kijken en de plicht om onveilige situaties actief te detecteren en te melden zijn een absolute prioriteit.
Daarom zijn zij dan ook mijn “Helden van de Werkvloer”. Door hun dagelijkse inzet wordt er elke dag vooruitgang geboekt.
Maar soms verliezen mensen hun focus en wordt alles routine. Ik probeer met de sessies deze focus te versterken. De andere manier om de zaken te veranderen is helaas maar al te vaak het effectief voorvallen van een ongeval. Dat vind ik betreurenswaardig.

Zelf heb ik ondertussen reeds 12 jaar ervaring in het geven van deze sessies. Het is voor mij enorm waardevol om op deze manier een bijdrage te leveren aan het verbeteren van veiligheid op de werkvloer. Ik zet al mijn talenten dan ook in om deze bijdrage te leveren en op deze manier iedereen  te motiveren om veilig te willen en kunnen werken.

Het is absoluut geen “Don’t be that guy-verhaal”. Het is een positief verhaal waardoor mensen gemotiveerd, empowered worden door het besef dat veilig werken en het inzicht hierin, deel uitmaken van de noodzakelijke competenties als professional.

We hebben het geluk om in een tijdperk te leven waarin veilig kunnen en mogen werken een basisrecht is. Dus laat ons samen deze kansen grijpen en (samen)werken aan een nog betere en veiligere toekomst, zodat we trots kunnen zijn op het feit dat we hier deel van mogen uitmaken tijdens onze actieve loopbaan.

Een ongeval kent altijd verliezers, en op deze manier worden we allemaal winnaars.

Praktische regelingen

Voor management, ondersteunende diensten en voor “werknemers op de vloer”.

Een sessie duurt minimum 1 u en maximum 1,5 u (met een pauze van minimum 30 min. tussen opeenvolgende sessies).

De tijdstippen van de sessies zijn afhankelijk van een voorafgaand onderling overleg en houden rekening met de inpassing in de werkplanning (ploegenstelsel, inplannen tijdens een  Safety Day,…).

Taal waarin de sessie gegeven kan worden

• Nederlands of Engels

De sessies geven in het Frans (tenzij met een vertaler) of het Duits lukt me niet. 

Grootte van de groepen

Een publiek van 20 of 200 personen, dat maakt niet uit. Ik pas de lezing aan in functie van de grootte van de groep. 

Materialen

Er wordt geen gebruik gemaakt van een beamer of PowerPoint , de sessies worden enkel mondeling gebracht. Het verhaal spreekt voor zich.

Kostprijs

Onderling overeen te komen. Afhankelijk van het aantal deelnemers, de locatie en het aantal sessies.

Opbouw van een sessie en vervatte thema’s via storytelling

Bloed, zweet en tranen

• Wat is het verhaal dat zit achter een verhaal in een krantenartikel over een (arbeids)ongeval?

• Het ongeval zelf (de beleving van mezelf, mijn familie en de werknemers die bij me waren)

• Acute fase in hospitaal

• Revalidatie

• Het zwarte gat van de thuiskomst

• Aanpassen aan een nieuw leven

Wat kunnen we als medewerkers doen om dit te voorkomen?

• Vroeger en nu (Veiligheid in bedrijven 20 jaar geleden en binnen 20 jaar)

• Beter voorkomen dan genezen: De moed en wil hebben om bijna-ongevallen en incidenten te  melden aan de juiste persoon (reporting near misses)

  • Piramide van Heinrich – Bird: ook kleine incidenten melden aan de juiste persoon

• de Helden van de Werkvloer? (Appreciative Inquiry)

  • Een dag zonder ongeluk is het resultaat van focus, hard en goed samenwerken, geen geluk

  • Zonder applaus

  • Verantwoordelijkheid als held

• Behavior-based safety: veilig werken is geen taak of prioriteit, maar een attitude, een basisrecht 

• Onderlinge communicatie, mekaar ‘scherp’ houden op veiligheidsvlak en mekaar durven aanspreken op onveilig gedrag

• Van veilig moeten naar veilig willen werken (Dupont Bradley Curve)

  • Teamontwikkeling (Tuckman)